O doborze terapii decyduje terapeuta po przeprowadzeniu wnikliwego wywiadu oraz diagnozy pacjenta. Zdarza się, że na jednej sesji zostaje zastosowanych kilka metod jednocześnie.

ANF/AMP

Metoda sięga lat 70tych XX wieku. Jest połączeniem kilku koncepcji Gunn IMS, dokonań naukowych Dr J. Travell, empirycznych doświadczeń Prof V. Jandy i K. Lewitt’a oraz Manual Muscle Testing (Manualny Test Mięśniowy). Ta synergistyczna metoda polega na nakłuwaniu punktów motorycznych oraz ich stymulowania prądem za pomocą specjalistycznego sprzętu. Celem tej terapia jest maksymalna możliwa aktywacja jednostek motorycznych mięśni. Jej główne zastosowania to redukcja bólu, przywracania sprawności mięśni, stawów i powięzi oraz zakresu ruchu i funkcji całego układu ruchu.

Metoda ta często mylona jest z suchym igłowaniem/dry needling jednakże metody te diametralnie się od siebie różnią w swym działaniu. Co więcej często pacjenci obawiają się ból wynikającego z udziału prądu w terapii. W praktyce dla większości pacjentów zabiegi te są bez bólowe a nawet bywają relaksujące.

Suche igłowanie

Igłoterapia sucha to termin stosowany do określenia zabiegu fizjoterapeutycznego, w którym używa się „suchych” sterylnych igieł do akupunktury. Przez pojęcie „sucha igła” należy rozumieć że zabieg z użyciem igły ogranicza się do jej samego wkłucia przez fizjoterapeutę i późniejszą jego pracę bez wstrzykiwania dodatkowych substancji farmakologicznych w miejsce obciążone stanem bólowym. Igłoterapia stosowana jest w leczeniu nadmiernego napięcia tkanek miękkich organizmu, które to powoduje dotkliwe stany bólowe obejmujące nie tylko okolicę tak zwanych punktów spustowych ale i ból promieniujący, co powoduje że dolegliwość jest podwójnie dotkliwa. Na samą technikę trafili kolejno Steinbroker i Travell – zachodni fizjoterapeuci, którzy ostrzykując u pacjentów miejsca wspomnianych punktów spustowych zauważyli że ulgę przynosi nie tyle środek przeciwbólowy co samo wkłucie igły w odpowiednie miejsce. Technika igłoterapii suchej powstała na podstawie opisanych przez Travell technik terapii mięśniowo-powięziowych punktów spustowych za pomocą wstrzyknięć. Steinbroker, a później Travell wyszli w swoim rozumowaniu z założenia, że efekt terapeutyczny nie pochodzi od wstrzykiwanej substancji, a z faktu samego nakłucia napiętego pasma znajdującego się zwykle w otoczeniu mięśniowo-powięziowego punktu spustowego i uzyskania dzięki temu nakłuciu lokalnej odpowiedzi drżeniowej.

Bańki 

Zabieg stawiania baniek polega na przyłożeniu do skóry bańki, w której wytworzone zostało podciśnienie, aby zassać do jej wnętrza skórę i znajdującą się w jej tkankach krew. Istnieje kilka teorii dotyczących źródeł leczniczego działania baniek. Najpopularniejsza mówi o tym, że zassana do bańki krew znajdująca się w tkankach zostaje częściowo zatrzymana w tym obszarze. Uwięzione krwinki obumierają  przez co organizm uznaje je za niepożądane ciała obce , a w reakcji na ich obecność zaczyna namnażać leukocyty (białe krwinki). W ten sposób układ odpornościowy zostaje wzmocniony , a organizm może wykorzystać dodatkowe leukocyty do walki z rzeczywistą infekcją. Działanie baniek sprawia, że w miejscu ich postawienia pojawiają się siniaki lub krwiaki, wyglądające niczym obtłuczenia ,a będące efektem gromadzenia się obumarłych krwinek w tkankach podskórnych. Nie należy zatem obawiać się, że siniaki są efektem nieumiejętnego postawienia baniek – są one naturalnym rezultatem terapii.  Tradycja podaje że im kolor siniaków jest ciemniejszy tym infekcja atakująca organizm jest silniejsza.

 

Gua Sha

Gua Sha jest jedną z wielu technik stosowanych komplementarnie przez terapeutów Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. Jest to technika stosowana zewnętrznie. Polega na pokryciu ciała olejkiem do masażu, wodą, oliwą lub kremem, a następnie przy zastosowaniu narzędzia zrobionego z drewna, plastiku czy też tradycyjnie z jadeitu lub rogu bawolego terapeuta wykonuje masaż ciała pacjenta przypominający skrobanie skóry. Mimo dość drastycznie wyglądających wybroczyn na ciele pacjenta po zabiegu to sam zabieg jest bezbolesny, relaksujący i przynoszący natychmiastowe efekty przeciwbólowe.

Moksa

Nazywana również termopunkturą metoda leczenia wywodząca się z Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. Jej nazwa bierze się od wykorzystywanej w jej zabiegach moksy, czyli suszonych ziół, które paląc się służą do ogrzewania  punktów akupunkturowych. Według Medycyny Chińskiej stymulacja termiczna punktów akupunkturowych ma działać bezpośrednio na poziomie skóry, tkanki podskórnej oraz mięśni, a także działać pośrednio na układ kostno-stawowy  oraz na organy wewnętrzne. Moksoterapia stosowana jest najczęściej przez terapeutów Medycyny Chińskiej w przypadkach spadku odporności, w stanach zapalnych, a także bólach mięśni i stawów. Moksa ma również dobroczynny wpływ na ogólną kondycję organizmu, między innymi normalizując krążenie krwi i zwiększając siłę, poprawia sen oraz wzmacnia system odpornościowy.
 
Oceń